Kolejna Bohaterka akcji Moje Piękno – Moja Sprawa zgłosiła do nas z problemem współuzależnienia i przemocy psychicznej. Jak wiecie zawsze skrupulatnie podchodzimy do tematu i zgłębiamy więdzę od specjalistów. Dzisiaj zapraszam Was do lektury mojej rozmowy z Psychoterapeutką. Pani Magdalena Okruta-Mrozowska odpowiada na moje pytania dotyczące swojej pracy, wyjaśnia na czym polega rożnica w pracy psychologa i psychoterapeuty oraz podpowiada, w jaki sposób szukać pomocy.
Asia: Kim jest psycholog? Czym się on zajmuje?
Psychoterapeutka: Praca psychologa (absolwenta studiów psychologicznych) ma różne oblicza w zależności od tego czym się on zajmuje – np. poradnictwem, diagnostyką, prowadzeniem szkoleń lub warsztatów czy treningów psychologicznych. Praca psychologów różni się w zależności od kontekstu. Mogą oni pracować w oświacie, służbie zdrowia, więziennictwie, wojsku. Oprócz nich, pomocą w radzeniu sobie z rozmaitymi problemami zajmują się psychoterapeuci (osoby, które ukończyły całościowe czteroletnie szkolenie psychoterapeutyczne przygotowujące do certyfikatu).
Asia: Na czym polega praca psychoterapeuty? W jaki sposób pomaga w radzeniu sobie z problemami? Na czym polega proces terapii?
Psychoterapeutka: Praca psychoterapeuty polega na leczeniu zaburzeń psychicznych, najogólniej rzecz ujmując. Istnieje wiele nurtów psychoterapii, np. nurt psychodynamiczny, poznawczo – behawioralny, psychoanalityczny, humanistyczny, systemowy, integracyjny. Dla kogoś, kto rozważa rozpoczęcie pracy nad sobą, wybór pomiędzy poszczególnymi podejściami wcale nie jest oczywisty ani łatwy. Zwłaszcza, że wymieniłam tylko te najbardziej popularne, a obok nich funkcjonuje wiele innych.
Ja pracuję w ten sposób, że podczas pierwszych kilku (trzech-czterech) spotkań konsultacyjnych diagnozuję problem, z którym ktoś się do mnie zwrócił, a następnie staram się dostosować metodę pracy do tego, jak ta osoba funkcjonuje. Czasem decyduję się na podjęcie z kimś pracy, czasem bywa, że nie. Również osoba, która się do mnie zwraca, po usłyszeniu tego, w jaki sposób będziemy pracować, decyduje się na psychoterapię u mnie lub nie. W każdym nurcie niezwykle ważne jest to, jak czujemy się przy terapeucie lub psychologu. Czy sądzimy, że będziemy w stanie dzielić się z nim własnymi myślami, wątpliwościami, problemami. Dla mnie, podczas całego procesu, szczególnie istotne jest zbadanie świata wewnętrznego pacjenta po to, by móc postawić diagnozę i skutecznie go leczyć. Przyglądam się i opisuję przez cały czas rodzaj relacji, która tworzy się między mną i pacjentem. Łączę to z realnymi oraz nieświadomymi treściami wnoszonymi przez osobę, która do mnie przychodzi oraz odnoszę do mojej wiedzy o psychopatologii. Konsekwencją jest na pewno to, że pacjent poznaje lepiej siebie, mechanizmy, którymi posługuje się w relacjach z ludźmi, sposób tworzenia relacji z nimi. To znacznie ułatwia radzenie sobie z problemami i z mojego doświadczenia wynika, że jest dużo skuteczniejsze niż słuchanie prostych rad.
Asia: Czym jest przemoc psychiczna?
Psychoterapeutka: Za przemoc psychiczną mogą być uznane systematyczne groźby, manipulacje, upokorzenia, szantaże. Może ona dotyczyć relacji małżeńskiej, może się odbywać między dziećmi a opiekunami, coraz częściej mówi się o przemocy w miejscu pracy, zdarza się ona również w przedszkolach czy szkołach.
Gdy pojawia się u mnie osoba, która mówi, że doświadczyła przemocy psychicznej, staram się wychwycić, co ona przez to rozumie. Szczegółowy wywiad diagnostyczny, który przeprowadzam, służy mi do tego, aby móc przede wszystkim poznać osobowość kogoś, kto się do mnie zwraca. Metoda pracy, którą zaproponuję zależy od psychopatologii pacjenta, a nie wyłącznie od tego, czy uznam go za ofiarę przemocy psychicznej. Dlatego częściej mam do czynienia z ewentualnymi konsekwencjami, z jakimi się on boryka jak np. z depresją, stanami lękowymi, objawami w postaci samookaleczeń.
Wiem, że istnieją ośrodki, które oferują wsparcie dostosowane typowo do ofiar przemocy. Natychmiastową, nieodpłatną pomoc świadczą chociażby ośrodki interwencji kryzysowej. Coraz częściej również świadczenia psychologiczne i psychoterapeutyczne na rzecz ofiar przemocy są włączane do publicznie realizowanych projektów. Oprócz tego można liczyć na pomoc różnych służb i organizacji w zakresie uzyskania opinii biegłego lekarza sądowego, porady prawnej, ewentualnego wsparcia finansowego.
Asia: Czy wystarczy aby do leczenia zgłosiła się tylko osoba, która jest ofiarą przemocy? Czy niezbędna jest wspólna terapia par?
Psychoterapeutka: Bardzo często w przypadku zgłoszenia się osoby, która mówi, że doświadczyła przemocy, okazuje się, że szwankuje cały system rodzinny lub jego znaczna część. Dlatego niezwykle korzystne mogłoby być, gdyby o pomoc zwróciło się więcej osób – na przykład para. Psycholog lub terapeuta ma wówczas szansę szerzej zapoznać się z problemem, wysłuchać argumentów obu stron i starać się zrozumieć, co jest podłożem przeżywanych trudności. Nie zawsze jednak para decyduje się na podjęcie tego kroku wspólnie. Wtedy pracujemy z jedną osobą. Gdy faktycznie mamy do czynienia z przemocą psychiczną, w sprawę często zaangażowane są również inne instytucje, nie tylko te, które zajmują się pomocą psychologiczną.
Bardzo dziękuję!
Magdalena Okruta-Mrozowska
www.psychoterapia-opole.pl
Psychoterapeutka, członek Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Ukończyła Szkołę Psychoterapii Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego oraz szkolenia z zakresu terapii dzieci i młodzieży. Współpracuje z Polskim Stowarzyszeniem Trenerów Zdrowia, prowadzi i organizuje treningi i szkolenia z zakresu umiejętności interpersonalnych, radzenia sobie ze stresem, asertywności, autoprezentacji. Prowadzi psychoterapię indywidualną dzieci, młodzieży i dorosłych oraz terapię grupową.